FOTO BIJ KAARSLICHT
Een onverklaarbaar ver geluid
joeg mij de zwarte kamer uit,
naar waar de maan haar witte licht
liet varen over mijn gezicht.
Terwijl de hele wereld sliep
leek het alsof een stem mij riep.
Ik zocht naar wat ik niet meer had,
en vond die avond onderdak.
Drie wijzen in vergeten zand
namen mijn bange, koude hand
en leidden mij door de woestijn
om dichter bij wat was te zijn.
Daar zag ik, stil van nietigheid
wie alles hier heeft voorbereid.
Het ongeloof op mijn gezicht
werd door een felle ster belicht.
Dit is voor eeuwig vastgelegd.
Hoe ik mij verder ook vergis.
Uit: Zeegrens - Gedichten 1980-2000, Uitgeverij WEL, 2011.
Foto auteur: Albert Hagenaars.
www.alberthagenaars.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten