EEN OUD EN NIEUW VERHAAL
Laten wij, dichtbij en uit verre streken,
elkaar aanspreken en verhalen
over donker, over licht,
over moeizaam bevochten brood
rijzend boven gloeiende takken,
over legenden van wijze voorouders,
laten wij nu rijst oogsten
uit drassig water, tot aan de knieën,
waar eens bommen insloegen,
laten wij nu samen met onze ouders
en ouders-ouders zwoegen op doorploegde landen,
op weerbarstige velden,
laten wij nu gekerfde handen verzachten
na het zoete suikerriet gekapt in rijen en rijen,
laten wij nu troostend dansen met vaders en moeders
die treuren om hun gedode dochters en zonen,
laten wij ons nu met onszelf
en met anderen verzoenen,
laten wij hierna vreugdevuren ontsteken,
wierook zien opstijgen naar de hemel
en onze mooiste, kleurrijkste kleden kiezen,
laten wij, hoog in de bergen,
of tussen sawa’s, of op vlakke groene velden,
of waar ieders adem zichtbaar is,
of waar de zon vijandig is,
laten wij waar dan ook getuigen van leven,
met weemoed over wie wij kennen en die niet meer zijn,
maar ook volmondig over nieuwgeboorte,
over het goddelijke om ons en in ons, over liefde,
laten wij waar dan ook onze heilige symbolen oprichten,
hymnen in alle talen zingen tot de nacht bij ons is,
totdat slaap en dromen ons verder voeren
naar de kracht van een nieuwe jongste morgen.
www.alberthagenaars.nl
