TOON BROUWERS - Het regent te Bagdad

HET REGENT TE BAGDAD

Nadat de eerste voltreffers waren ingeslagen
schoot op 17 januari de beursindex
van Tokio over Parijs en Londen naar New York
en en passant te Brussel en Amsterdam
stevig weer de hoogte in.

Het wereldkampioenschap snooker
ging onverstoorbaar door,
en de ochtendradio gaf melding
van de doordeweekse ochtendfiles
aan het Vierarmenkruispunt
en de Welriekende dreef.

’s Avonds hoorde ik op het televisienieuws
het enthousiaste verhaal van een Amerikaanse piloot
die Bagdad beschreef als een prachtig verlichte kerstboom
waar hij haast zonder tegenstand
zijn raketten mocht op afschieten.

Pas de dag voordien
hadden de kinderen hun kerstboom afgebroken
en aan de voordeur gezet.
Ze hadden er zo op aangedrongen
dat hij dit jaar wat langer mocht blijven staan.

Rijst bij mij de vraag:
hadden die kinderen in Bagdad
hun kerstboom ook een dagje vroeger moeten afbreken?

O juist, in Bagdad
wordt Kerstmis niet gevierd.


Uit: Steden, de Stad, Facet, Antwerpen, 1996.
Foto: ?




www.alberthagenaars.nl

GUY VAN HOOF - Er hangt sneeuw in de lucht

Er hangt sneeuw in de lucht
waarom valt kerstmis zo laat dit jaar?
mijn broer speelt cello in de kamer
waar mijn moeder overleed
(dit is een droom)


Uit: Verschuivingen, Masereelfonds, Gent, 1981.
Foto: Frank Croes



www.alberthagenaars.nl

EMMA CREBOLDER - Ver

VER

Er lag een weiland met os en
ezel tussen ons en de aftocht
van het leger. Moeder uit
de Grote Oorlog liep zwanger
in de Tweede. Vader had zorg voor
oorlog en vrede gedragen. Opnieuw
was er stro in de stal gelegd
waar ooit het Kind werd geboren.

En weer lichtten sterren op
boven de zoete appelgaard.


Uit: Verzoenen, Uitgeverij Nieuw Amsterdam, 2014
Foto: Franco Gori



www.alberthagenaars.nl

GERT VINGEROETS - Midwinterzang

MIDWINTERZANG
Ring of Briodgar (Orkney Islands)

Aarde, ontwaak.
Water, beweeg.
Vuur, vlam op.
Licht, verschijn.

Vuur, ontsteek het Licht.
Aarde, ontvang het Licht.
Water, ontbind het Licht.

Water, draag vóórt het Licht.
Vuur, hef hóóg het Licht.
Aarde, verbreid het Licht.

Licht, doorploeg de aarde.
Licht, doorstroom het water.
Licht, doorgloei het vuur.

Vuur, verwarm ons.
Water, laaf ons.
Aarde, voed ons.
Licht, verhef ons.



Uit: Wachttijd, Uitgeverij Kramat, 2003.



www.alberthagenaars.nl

NORBERT DE BEULE - Om mijn grootouders

*

Om mijn grootouders
langs vaders kant te eren
hang ik in mijn boom met kerst
enkel spruitjes en wat stro

O, dennenknoest

Om mijn grootouders
langs moeders kant te eren
hang ik dit jaar tussen dennengroen
boules de Berlin, geur van smout
bestrooid met poedersuiker

O, kerststronk, mokkaboom en soes

Alle honden gooi ik van mijn erf
Laat ze blaffen als dichters
heffen hun poot
aan rijmplek en dwangbuis

Laat het klitten witte vacht
Stenen vriezen, piek en kluit

Spruiten smaken zoeter toch
na eerste vrieskou.



Foto auteur: Albert Hagenaars, 14-02-2013.



www.alberthagenaars.nl

ANNA ROEMER VISSCHER - Geschreven op Kerstdag 1617

GESCHREVEN OP KERSTDAG 1617

Geeft mij, o grote Al en Schepper aller dingen
Nu wijsheid, om de lof uws Zoons loflijk te zingen;
Geeft dat ik zin en wits ootmoedig henen stuur
Te Bethlehem bij de krib, in de vervallen schuur;
Geeft, dat mij op de weg de wereld niet komt storen,
En let mij, dat ik kus het kind voor mij geboren;
Geeft, dat eerwaardig Hem van mij geofferd werdt
Geen wierook, mirre, goud, maar een gebroken hert.



Uit: Het goud der gouden eeuw, Uitgeverij Het Spectrum, 1955.



www.alberthagenaars.nl

EWOUD WILLEM VAN DOORN - Een oud en nieuw verhaal

EEN OUD EN NIEUW VERHAAL

Laten wij, dichtbij en uit verre streken,
elkaar aanspreken en verhalen
over donker, over licht,
over moeizaam bevochten brood
rijzend boven gloeiende takken,
over legenden van wijze voorouders,

laten wij nu rijst oogsten
uit drassig water, tot aan de knieën,
waar eens bommen insloegen,

laten wij nu samen met onze ouders
en ouders-ouders zwoegen op doorploegde landen,
op weerbarstige velden,

laten wij nu gekerfde handen verzachten
na het zoete suikerriet gekapt in rijen en rijen,

laten wij nu troostend dansen met vaders en moeders
die treuren om hun gedode dochters en zonen,

laten wij ons nu met onszelf
en met anderen verzoenen,

laten wij hierna vreugdevuren ontsteken,
wierook zien opstijgen naar de hemel
en onze mooiste, kleurrijkste kleden kiezen,

laten wij, hoog in de bergen,
of tussen sawa’s, of op vlakke groene velden,
of waar ieders adem zichtbaar is,
of waar de zon vijandig is,

laten wij waar dan ook getuigen van leven,
met weemoed over wie wij kennen en die niet meer zijn,
maar ook volmondig over nieuwgeboorte,
over het goddelijke om ons en in ons, over liefde,

laten wij waar dan ook onze heilige symbolen oprichten,
hymnen in alle talen zingen tot de nacht bij ons is,
totdat slaap en dromen ons verder voeren
naar de kracht van een nieuwe jongste morgen.



www.alberthagenaars.nl