DONKERE DAGEN
Wit witje, zacht, bijna een jaar
tot barstens toe vertroeteld, vlak
voor kerst je uur vervuld. Ik was
gevlucht. Vanuit het zolderraam
zag ik je. Boven je, geheven,
de vaderhand. We gilden even.
Uit: De stormwind van zijn hand,
Athenaeum – Polak & Van Gennep, 1975.
www.alberthagenaars.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten