ONGEWOON KERSTLIED
Europa, vriendin van de speelse
verlustiging van een god,
een Ander gaf u zijn steelse
verwittiging in de schoot.
Dit leven, door u ontvangen
en tien tijden lang beschut
gaat nu naar de breuk verlangen
en scheurt u in krampen stuk.
Het eind van de symbiose
van u met Gods wezenskern
is daar en de einders blozen
door 't floers van uw rood gekerm.
Gij stoot het heil uit uw lichaam
dat is wat een moeder doet,
gij voelt een stekende wig slaan
tussen u en uw bloed.
En wie hoort het ijle schreien
van God, op zichzelf terug
geworpen tussen uw dijen?
Gij ligt murw op uw rug.
Gij voelt alleen maar leegte
die midden in u ontstond,
maar ergens boven u steekt een
engel het licht aan de mond
en blaast het signaal van vrede
voorbarig de aarde rond.
Kerstmis 1950
www.alberthagenaars.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten