MET KERST WAS HET BEHANG
Met kerst was het behang te vuil.
Dus moest dringend papier gekocht.
Er was wat sneeuw – die werd geruimd.
De boom met vuur en drift en gloed:
het leek de feestverlichting wel.
De gele vlam kon bij het lint en liet,
als waren het sacrale broodjes zonder wijn
of vis, het droge pakpapier wat knapperen.
Eén emmer water en: weg narigheid. De tijd te
heet, te koud, een schreeuw te goor voor woorden.
De sponde zonder stro. Een kribbe zonder.
Decembermaand: behang te grijs. Elk jaar
met kerst opnieuw te grijs. Voor onbegonnen
werk waren papier en fikse ruzie klaargestoomd.
Geslepen werden scharen tot ze degens
waren. Elk scheldwoord moest tot enkelvoud
versneden: die dag bekroop hem niet
de lust tot pappen of tot lijmen.
Met kerst hingen, tot nader order rimpelig,
zijn ballen weer halfstok. Door trammelant
was toch de gasverwarmer droog geblazen.
Gewetensvol mat hij een gat voor elke spijker.
Op deze dag van vredigheid versierde hij
zijn kerkse hals met rode slingers en verborg
de enterhaak waaraan hij ‘t liefst gehangen had.
Foto auteur: © Albert Hagenaars, 2013.
www.alberthagenaars.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten